De techniek van een kijkoperatie van de heup

Een kijkoperatie van de heup is technisch lastiger dan veel andere kijkoperaties. Dit komt doordat de heup diep verborgen ligt onder een dikke laag spieren. Hierdoor is de heup van buiten niet te voelen en moeten er andere methodes gevonden worden om met de camera en de diverse instrumenten tot in de heup te komen. Bovendien moeten de instrumenten soms langer zijn dan bij kijkoperaties van andere gewrichten.

 

De heup is voor een kijkoperatie in te delen in twee delen. Een centraal deel dat tussen de kop en de kom in zit en een buitenste deel dat rondom de nek van de heup zit. Om in het centrale deel van de heup te komen moet de heup iets uit de kom getrokken worden. Gewoonlijk zitten de kop en de kom namelijk strak tegen elkaar aan.

 

 

Om de heup uit de kom te kunnen trekken ligt de patiënt op een speciale operatietafel met de voeten in steunen. Aan deze steunen kan getrokken worden en doordat tegen het kruis van de patiënt een extra steun is aangebracht (om het lichaam tegen te houden) wordt de heup ongeveer één centimeter uit de kom getrokken. Vervolgens kunnen door kleine sneetjes in de huid de camera en instrumenten in de heup ingebracht worden waarbij voor een juiste plaatsing controle met röntgenfoto's op de operatiekamer nodig is.

 

Als de behandeling van het centrale gedeelte van de heup klaar is, wordt de spanning weer van het been afgehaald waardoor de kop weer in de kom komt. Daarna wordt de heup iets gebogen en kan men zicht krijgen op het perifere gedeelte van de heup (rondom de dijbeenhals). Als ook hier de ingreep klaar is wordt de operatie beëindigd. De wondjes worden gesloten en de heup wordt met een drukkende, elastische bandage verbonden.